Hallo mensjes! Hoe is het in Nederland? Ik hoop dat ik deze blog afkrijg voor ik wegwaai... we hebben mega-storm hier, maar daarover later meer!

Afgezien van het weer gaat alles goed hier, het is alweer de laatste lesweek van het semester! Dat betekent dat ik al mijn klasgenoten voor de laatste keer ga zien deze week, en dan na de vakantie nog één keer bij de examens... en dat was het dan! Heel raar idee hoor, sommigen ken ik inmiddels heel goed dus die zal ik buiten de lessen nog wel zien, maar anderen natuurlijk niet. En de leraren! Eén leraar zie ik zo’n zeven à acht uur per week, dat is ook gek om die ineens nooit meer te zien. Maar ik kan zeker weten terugkijken op een superleuke tijd hier (die natuurlijk nog niet helemaal om is!).
De kerstsfeer zit er hier ook goed in, hoewel ik nog bezig ben me door mijn door familieleden opgestuurde Sinterklaasvoorraden te eten. Mijn klasgenoten en leraren kunnen geen pepernoten meer zien onderhand (ik heb meer dan een kilo gekregen) maar ik heb nog behoorlijk wat te gaan! Héél vervelend natuurlijk... wat ik trouwens niet wist is dat speculaas in heel veel landen in oost europa gewoon bekend is: mijn klasgenoten uit Duitsland (oké, voorspelbaar), Slovenië en Bulgarije kenden het ook! De Britten vinden het allemaal heel interessant en vragen steeds naar het recept (antwoord: “speculaaskruiden!”), dat is wel erg leuk. Het zingen van e klassieker “een bloemetjesgordijn” leidt trouwens vooral tot rare blikken op feestjes, zijn Hester (mede-Nederlander, ook wel bekend als een Medelander) en ik tot onze teleurstelling achter gekomen. “Een paard in de gang” deed het al niet veel beter trouwens, vooral toen we de tekst vertaalden was men niet erg onder de indruk. Maarja, wat weten zij er nou van!
Het thuisfront is ook nog op bezoek geweest sinds mijn laatste blog! Ik heb ze Cadair Idris opgesleept: sorry nog daarvoor, maar het was het waard, of niet? Ze hadden een huisje gehuurd in Capel Dewi, tussen Borth en Aberystwyth in, en het was supergezellig! Iedere keer als ik nu langs Capel Dewi rijd met de bus zwaai ik even. Met het weer hadden we niet heel veel geluk (het blijft Wales), maar tussen de buien door was het erg leuk. Mijn Nederlandse voorraden werden ook behoorlijk aangevuld: ik zit nog steeds aan de marsepein en de chocoladeletters!
Eind november was er in Aberystwyth een aantal activiteiten en extra college’s georganiseerd vanwege de UNESCO Jaar van de Minderheidstalen. Ik ben naar twee college’s geweest, met mijn twee klasgenoten, dat was erg leuk. Het college wat in het Welsh was werd simultaan vertaald door iemand, dan kreeg je een hoofdtelefoontje en zij zat heel zachtjes in een microfoon te vertalen. Ik vond het ontzettend knap dat iemand dat zo vloeiend en goed kon: ik heb het weleens geprobeerd maar het is vreselijk moeilijk! Het college wat in het Engels gegeven werd heb ik zonder hoofdtelefoon bijgewoond, haha. Ik weet eigenlijk niet zeker of dat college dan simultaan naar het Welsh vertaald werd: dat zou je wel verwachten eigenlijk, maar ik weet het niet zeker.
Sinds afgelopen vrijdag is het hier trouwens vreselijk weer: er is een niet-aflatende storm, al dagen, en inmiddels begin ik het wel een beetje zat te worden... bij vlagen komt de regen met bakken uit de lucht, de straten in Aberystwyth liggen bezaaid met afgebroken takken en we hebben een waarschuwingsmail van de universiteit gekregen om niet de pier op te gaan (alsof dat zou lukken in deze storm). Toen ik van het station naar huis probeerde te lopen leek ik wel zo’n tekenfilm figuurtje, helemaal voorovergebogen, en ik kwam nauwelijks vooruit! Af en toe waaide ik bijna om...! Ik houd mijn score van “aparte gevonden voorwerpen” bij trouwens, tot nu toe heb ik op straat gevonden: twee plastic vuilnisbakken (eentje groot, eentje klein), een bezem en een deurmat. De leukste vond ik het gordijn wat door iemands brievenbus naar buiten was gewaaid en als een soort kwaadaardige arm in de straat leek te grijpen, dat zag er echt heel grappig uit. Waar bekend heb ik de spullen netjes teruggebracht naar dankbare buren! Als je nu door Borth loopt vliegt het zeeschuim je om de oren trouwens, dat is ook niet altijd zo lekker hahaha. Het leven is wild, hier. Maar, veilig van achter het keukenraam, ziet de zee er erg indrukwekkend uit!
Afgelopen weekend zijn Sabrina (mijn Duitse klasgenoot) en ik samen naar een concert geweest: Stravinsky. Het was erg mooi, ook al was het soms ook wel een beetje... apart. Maar het was zeker erg gezellig, vooral omdat Sabrina de organistor van het concert kende en die had haar gevraagd of ze voor aanvang programma’s wilde verkopen in ruil voor gratis kaartjes. Ze vroeg of ik ook wilde helpen, dus daar had ik wel oren naar! Terwijl we die programma’s stonden te verkopen (totaal aantal verkochte programma’s: nul) vertelde Sabrina waar ze de organisator van het muziekgebouw van kende, en blijkbaar hebben ze op de universiteit een taal-uitwisselproject waarbij mensen die elkaars (moeder)taal willen leren worden gekoppeld! Als ik dat eerder had geweten...! Superleuk dat ze dat doen, misschien moet ik in Nederland ook eens op zoek naar zo’n programma. Hoewel er waarschijnlijk weinig Welsh in de aanbieding is...

Dat was het weer voor deze keer, bedankt voor het lezen en... tot gauw alweer!

Jim