Blog 3

Hallo allemaal! Terug van weggeweest! Uw correspondent uit Wales. Het is maar te hopen dat jullie deze blogpost kunnen lezen vanuit het goed geregelde en ordelijke Europa, want hier is het een ontzettende chaos nu de brexit eindelijk- ohnee, weer niet. Wat een verrassing. Wie had dat gedacht. Ik vraag me wel af hoeveel mensen verkleed als Boris Johnson in een greppel zijn gaan liggen voor Halloween, dat zou ik wel grappig vinden (hij heeft immers zelf gezegd dat hij liever “dood in een greppel” belandt dan dat de brexit wéér uitgesteld wordt, maar ik geloof niet dat hij zich daar aan heeft gehouden). Maargoed, ik ben het land dus nog niet uitgezet, dat valt me dan weer mee!

In het kort: alles gaat hier prima! Sinds twee weken heb ik een gitaar én een viool (te leen), de kachel staat sinds gisteren aan want het werd toch wel erg koud en in Aberystwyth is het nog even gezellig als altijd. Belangrijkste nieuws is toch wel de aankoop van een Astérix en Obelix strip in het Welsh! Die ga ik (langzaam) lezen, en dan allemaal nuttige woorden leren zoals ‘hellebaard’, ‘Romeinse invasie’ en ‘hij is in de toverketel gevallen toen hij klein was’. Daar zullen de locals van op kijken!

Over talen leren gesproken, woensdag is inmiddels met stip de meest vermoeiende maar ook interessantste dag van de week. Ik begin met twee uur Scots-Gaelic, direct gevolgd door één uur Iers-Gaelic. Die talen liggen grofweg net zo dicht bij elkaar als Nederlands en Duits. Handig als je er eentje goed spreekt, nogal verwarrend als je ze allebei nog aan het leren bent! Dan is er even pauze en ga ik naar een uurtje Welsh-spreken. Dat is altijd nogal een verademing want mijn Welsh is vele malen beter dan mijn beide Gaelic-talen. Dat zegt helaas meer over mijn Gaelic dan over mijn Welsh maar het is toch een fijn gevoel om niet beperkt te zijn tot “Het is zonnig. Het regent niet. Mijn naam is Jim. Ik ben niet getrouwd. Ik heb het koud. Ik draag een witte sjaal. Tot ziens.” Na het uurtje Welsh praten ga ik gauw naar huis, eten, en dan weer terug naar Aberystwyth voor de avondversie van Iers-Gaelic spreekuurtje. Dat werd in een pub gehouden maar het leek me verstandig om niks te drinken. Wie weet zeg ik aan het eind van de avond per ongeluk ineens iets in het iers tegen de buschauffeur en eindig ik op de boot naar ierland, dat moeten we niet hebben natuurlijk. Maar het is erg leuk om bij al deze groepjes te zitten. En verbazingwekkend leerzaam: week 1 zei ik nog bijna niks, nu zeg ik af en toe een kort zinnetje als ik het onderwerp kan raden. Het doet een beetje aan Italië denken, toen ik daar net woonde! De mevrouw die de Welsh spreekgroep organiseert heeft Italiaans gestudeerd trouwens maar gelukkig spreekt ze het niet tegen mij, haha.

Verder heb ik de flat sinds een weekje voor mezelf alleen! Rachel is vorige week verhuisd, en de nieuwe huisgenoot is er nog niet. Sofia is een paar dagen op bezoek geweest, dat was heel erg gezellig: we hebben samen Cadair Idris, een berg in het zuiden (en dus meest dicht-bije deel) van Snowdonia, beklommen. Daar was ik al één keer geweest, een week eerder, op excursie met de geologie-klas, dat was ook erg leuk. Verder hadden we het erg gezellig samen: we hebben alle koffietentjes in Aberystwyth onveilig gemaakt, om nog maar niet te spreken van de boekwinkels... Het was erg jammer toen ze weer naar huis moest, maar het waren een paar hele gezellige dagen! Toen Sofia eenmaal weg was was het huis ineens wel héél leeg, omdat ik natuurlijk ineens in mijn eentje woonde. Maar dat went ook, nu vind ik het juist lekker rustig. Extra gek dus, toen mijn nieuwe huisgenoot ineens zonder waarschuwing met een tweepersoonsmatras binnen kwam vallen. Hij zou ‘ergens deze week’ hier komen wonen, maar het is inmiddels zaterdag en hij is er nog steeds niet, dus ik ben benieuwd of hij vandaag ineens intrekt... hij lijkt wel een Italiaan ;)

Alsof twee keer Cadair Idris beklimmen nog niet genoeg was ben ik ook nog een keer met mijn klasgenootje geweest: zij wandelt graag maar had niemand om mee te gaan, en in je eentje is toch niet zo gezellig, dus we hebben afgesproken om regelmatig samen naar Snowdonia te gaan om daar te wandelen. De bussen zijn hier in het weekend gratis trouwens, dus dat is superhandig. De trein is hier ook soms gratis want... er is geen kaartjesmachine op het station van Borth. Dus je moet wachten tot de conducteur langskomt om een kaartje te kopen, maar Borth-Aberystwyth is niet zo erg ver, dus soms zie je die hele conducteur niet en dan reis je gratis. Het voelt als zwartrijden maar de conducteurs doen er zelf ook heel vrolijk over dus ik maak me blijkbaar te druk, haha.

Mijn eerste vioolles heb ik ook gehad: ik leer fiddle! Dus niet klassiek viool, maar meer zoals ierse volks-muziek. Heel vrolijk, heel snel, en lekker informeel. En je hoeft geen bladmuziek te kunnen lezen, wat voor mij ook een voordeel is ;) De eerste les was heel leuk en gelijk leerzaam, want ik heb natuurlijk een techniek van lik-me-vestje omdat ik al jaren zelf wat aanklooi... Met mijn gehoor blijkt gelukkig niks mis te zijn dus hopelijk kan ik binnenkort wat simpele liedjes fiddlen!

Dat was het weer voor nu. Ik hoop dat alles goedgaat in Nederland, niet teveel pepernoten eten he? Ik heb een potje speculaaskruiden opgestuurd gekregen (dank, pap en mam!) dus ik kan ze lekker zelf bakken!

Tot gauw allemaal!

P.S. Mijn speciale excuses voor het véél te laat online zetten van deze blog gaan uit naar Carry: sorry! ;)